می خواهی در مسیر عشق و معنویت حرکت کنی؟
آماده شو، بیا که راه در پیش است زاد و راحله، تو را همین بس است.
عاشقان، بارِ سفر بسته‌اند ترکِ خود کرده، به راه خسته‌اند.
در گذر از کوه‌های درد و شور می‌رسند آخر به دریای نور.
کتاب «اوصاف الأشراف» تألیف خواجه نصیرالدین طوسى (۵۹۷-۶۷۲ ق)، رساله‌ای است به زبان فارسی، که در زمینه عرفان عملی و بیان مراحل سیر و سلوک از ابتدای راه تا پایان را در شش باب و هر باب در شش فصل (جز باب آخر که در پنج فصل است) شرح و توضیح داده است.آن نوشته شده است.
اگر کسی بخواهد این مسیر را شروع کند، باید شش چیز را در نظر بگیرد:
۱. آماده‌سازی برای سفر (هدایت حرکت):
مثل وقتی که می‌خواهی به سفر بروی و وسایل لازم مثل غذا و ماشین را آماده می‌کنی، اینجا هم باید چیزهایی را که برای حرکت لازم است، فراهم کنی.
۲. از بین بردن موانع (ازاله عوایق):
قبل از شروع راه، باید چیزهایی که جلوی پیشرفتت را می‌گیرند، مثل ترس‌ها یا عادت‌های بد، کنار بگذاری.
۳. خودِ مسیر (حرکت و سلوک):
اینجا صحبت از راهی است که باید طی کنی تا از نقطهٔ شروع به مقصد برسی. در این مسیر، تغییرات و تجربه‌های مختلفی خواهی داشت.
۴. حالات و تجربه‌های میانی (احوال سیر و سلوک):
در طول راه، اتفاقات و احساسات مختلفی به سراغت می‌آید که بخشی از فرآیند رشد تو هستند.
۵. حالات پس از رسیدن (احوال اهل وصول):
وقتی به مقصد رسیدی، چیزهایی را تجربه می‌کنی که مخصوص کسانی است که این راه را تا انتها رفته‌اند.
۶. پایان مسیر (فنای در توحید):
اینجا دیگر سفر تمام شده و به جایی می‌رسی که همهٔ تعلقات از بین رفته و فقط حقیقت باقی می‌ماند.
استاد آیت الله حسن رمضانی از شاگردان علامه حسن زاده آملی،این کتاب را به زبان روان و ساده برای عموم علاقه مندان به مسیر عشق و بندگی شرح کرده اند.
پایانِ راه، آغازِ جاودانگی” راه که پایان گرفت، تازه دریافتی، که تمامِ مسیر، خودِ او بود و تو در او رفتی.
فنا، نامِ رسیدن به حریمِ وصال است، بقا، در قربِ جانی که نه زوال است.
هر چه می‌خواهی از دل بگو، ما همینجا هستیم، پابه‌پای تو!
